Natuur en omgeving

Het leuke van zo’n challenge als deze is dat je er natuurlijk alle kanten mee op kunt. Want wordt hier bedoeld hoe ik in de letterlijke zin naar buiten ga, en of de natuur mijn kerk is? Of wordt er bedoeld dat mijn omgeving invloed heeft op wie ik ben en op wat ik kan?
Laat ik eens uitgebreid zijn vandaag, en over beide mogelijkheden iets vertellen.

Het is een bekend gegeven dat ik van suiker ben. Als het regent, dan smelt mijn gezicht van mijn hoofd af. Hierdoor ga ik alleen als het echt moet met regen naar buiten. Ik kom sowieso handen te kort voor een paraplu. Een minder grappige reden is toch wel dat regenponcho’s vet a-sexy zijn (daar gaat mn neukbaarheid) en als je zo’n ding verkeerd aandoet loopt het water op je kussen en zit je met je reet in een plas, of je poncho komt tussen de spaken van je wielen.
Als het buiten een miljard graden is, zweet je je het ongans op je waterafstotende kussen, tegen je ergonomisch gevormde rugdeel met dikke kussens. En ja heus, er zijn absorberende hoezen te koop maar zoals een tissue geen complete badkuip aan water kan absorberen, helpt zo’n hoes ook maar een klein beetje.

Immense kou is een uitdaging als je veelal stil zit. Zelfs met Uggs (ik had mn neukbaarheid ergens in het regenseizoen al aan de wilgen gehangen) en skisokken blijf ik niet warm. Van kou verkramp ik en dat levert me zoveel napijn op dat ik liever gewoon thuis blijf. Op de bank, onder een dekentje en een kat of 2.

Geef mij maar gewoon ~* De Lente*~ met een graadje of 20 en een schattig zonnetje. Dan hoef je geen extra jas aan, en zweet je jezelf geen kletsnatte rug.
Ik hou van het bos in deze tijd van het jaar, met ontluikend groen en een druk gezoem van hommels en andere insecten.
Omdat niet elk bos even begaanbaar is, en ik nou eenmaal een eigenwijze druif ben die zich niet zomaar laat tegenhouden, heb ik een Adventus voorzetwiel. Hiermee worden mn voorwieltjes van de grond gelift en verander ik mijn rolstoel in een driewieler. Ik heb hierdoor een stabielere wegligging (niet te verwarren met de stabiele zijligging, die doe ik thuis weer op de bank). Als ik mijn voeten op de asjes zet, kan ik mijn stoel zelfs besturen met mn benen zodat ik mijn handen vrij heb om foto’s te maken. Een uitkomst!

Wat wel weersafhankelijk is, maar niet op de manier die de meeste mensen denken, is de hoeveelheid pijn die ik heb door weersomstandigheden. De temperatuur is voor mij nauwelijks van invloed op mijn gestel. Even afgezien van het feit dat ik van kou verkleum en meer pijn krijg, dat is gewoon ruk maar niet wat ik bedoel. De hoeveelheid vocht in de lucht maakt dat ik me beter of slechter voel.
Als het bloedheet is maar superklam heb ik meer last van mijn gewrichten, dan bij vrieskou en gortdroge lucht. Lees hier meer over het onderzoek dat daar naar gedaan is, en de resultaten.